ตำนานเชียงตุงยุคที่3 ศึกพญามังราย

08 กุมภาพันธ์ 2018, 09:55:59

"ตำนานเชียงตุงยุคที่3ศึกพญามังราย"

ตำนานเชียงตุงยุคที่3ศึกพญามังราย

...จากคำบอกเล่าเมื่อ870ปีก่อนพญามังรายเที่ยวประพาสป่าไล่ตามกวางทองมาจนเห็นทุ่งกว้างที่สวยงามจึงตรัสอยากปกครองดินแดนแห่งนี้.แต่เจ้าว้าซึ่งเป็นใหญ่อยู่ก่อนไม่ยินยอม (เจ้าว้าซาวะล้อเป็นชาวลัวะ) จึงเกิดการรบพุ่งจัดขบวนทัพขี่ช้างชิงเมืองกันขึ้น.ฝ่ายเจ้าว้าเสียท่าถอยร่นกลับไปยังบ้านเมืองของตน.พญามังรายเห็นว่าได้ทีจึงเร่งติดตามไปตีต่อ.แต่พอครั้นถึงเมืองว้า.ช้างทรงของพญามังรายเกิดอุบัติภัยเสียชีวิตอย่างกระทันหัน.ยังความเสียขวัญแก่ทหารเป็นอันมาก

.....พญามังรายตรึกตรองด้วยพระปรีชา.พิจรณาตามพิชัยยุทธ์จึงใช้กุศโลบายเข้าแก้ไข.โดยเข้าเจราจากับเจ้าว้าความว่า.ที่เรามานี้มีเจตนาดีใช่หวังจะประทุษร้ายแก่ผู้ใดไม่.เรามานี้เพื่อเจริญซึ่งไมตรีระหว่างท่านและเราสองเมือง.ในการยืนยันคำมั่นของเรานั้น.เราขอฆ่าช้างสำคัญเพื่อเป็นสักขีพยาน.อีกทั้งเราจะขอลูกสาวของท่านเพื่อแต่งงานกับหลานของเรา.เพื่อสัมพันธ์ระหว่างเราจะได้ยั่งยืนสืบไปนิรันดร

......ฝ่ายเจ้าว้าก็ยินยอมยกลูกสาวชื่อนางแย้ว้าให้แก่หลานพญามังรายชื่อเจ้ายี่แรมค่ำปากผ้าแต่โดยดี.เมื่อพิธีแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ผ่านไป.ทั้งคู่ได้อยู่กินกันที่เมืองว้าครบ100วัน.จนเจ้ายี่เป็นที่รักใคร่ของชาวเมือง

......เจ้าว้าได้เรียกลูกเขยมาถามว่า.เจ้าอยากปกครองที่ใดถ้าอยากได้บ้านได้เมืองเราจะยกให้เจ้าจงบอกมา

......ฝ่ายเจ้ายี่หลานพญามังรายจึงชี้ไปว่าอยากได้ดินแดนระหว่างแม่น้ำของ (แม่น้ำโขง) และแม่น้ำคง (แม่น้ำสาละวิน). แต่ดินแดนแถบนี้กว้างขวางยิ่งนักเจ้ายี่แรมปากผ้าจึงเขียนหนังสือเชิญพี่น้องคือหลานของพญามังรายชื่อเจ้าอ้าย เจ้าสาม เจ้าใส่มาช่วยกันสร้างบ้านแปงเมือง

....ในการนี้เจ้าสี่พี่น้องได้เลือกชัยภูมิแถบดอยเหมยเมื่อสร้างบ้านแปงเมืองเสร็จแล้ว.อยู่กันได้ไม่นานมีหมอดูตาทิพย์เข้ามาพบแล้วทำนายว่าคนที่อยู่ในบ้านเมืองตรงนี้จะมีผิวพพรรณดีแต่จะไร้ซึ่งวาสนา บารมี ปัญญาและสมบัติพัสถาน

.....เจ้าสี่พี่น้องเชื่อในวิชาทำนายจึงพร้อมใจกันย้ายเมืองมาตั้งที่ดอยเปต (ดอยเปรต).ครั้นอยู่มาได้ถึงปีที่39หมอตาทิพย์ก็ได้มาทำนายว่าคนที่นี่จะเกิดมารูปไม่งาม.สมบูรณ์เพียงปัญญาวาสนาบารมีและทรัพย์สิน.แต่หน้าตากลับอัปลักษณ์เหมือนผีเพราะว่าที่ตรงนี้เดิมทีเป็นสถานที่ฝังศพคนตายไม่ว่าศพจากเชียงรายเชียงแสนและใกล้เคียงก็จะเอาศพมาฝังไว้.มันเป็นตำแหน่งสุสานผี

......ท่านเจ้าเมืองสี่พี่น้องจึงประชุมกันตกลงว่าเป็นยังไงก็เป็นกัน.สู้อุตสาหะย้ายเมืองไปอีก.เมื่อได้สถานที่แล้วก็ตั้งชื่อเมืองใหม่ว่าเวียงเชียงต่างกาดฟ้าเชียงแสนอยู่กันมาได้เพียง3ปี.หมอตาทิพย์ก็มาทำนายอีกว่าคนที่อยู่ตรงนี้จะบริบูรณ์ทุกอย่างมีหน้าตางามพร้อม.เจริญด้วยวาสนาบารมีทั้งปัญญาก็ฉลาดฉับไวส่วนทรัพย์สินก็มั่งมีพรั่งพร้อม แต่จะขาดซึ่งความซื่อสัตย์และเมตตา.บ้านเมืองจะมีแต่ความไม่ความสงบเต็มไปด้วยพวกลักจี้ชิงปล้น

.......เหล่าเจ้าจึงจำต้องอดทน.เพียรพยายามย้ายเมืองอีกครั้ง.จนมาตั้งที่เป็นเมืองในตำแหน่งปัจจุบันและให้นามเวียงใหม่นี้ว่าเมืองหลวงสามจอมเจ็ดเชียงเก้าหนองสิบสองประตู.กระทั่งเมืองนี้ได้ตั้งอยู่จนเจริญเติบโตขึ้นแล้วได้ชื่อใหม่ว่าเชียงตุงอันเป็นเมืองที่สวยงามผู้คนจิตใจดีมีความเมตตาเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่.สมบูรณ์ด้วยปัญญาทรัพย์สินจวบถึงปัจจุบันครับ

..ตำนานการสร้างเมืองของชาวเชียงตุงนี้แตกต่างจากตำนานฝ่ายไทยบ้างในรายละเอียด.แต่สรุปความตรงกันคือเมื่อมาถึงยุคที่3นี้เชื้อสายของพญามังรายคือผู้ปกครองเชียงตุงสืบต่อมาจนสิ้นสุดระบอบเจ้าฟ้าครับ

------------------------------------------
เรียบเรียงโดย:เชียงตุงเชียงรุ่ง

****************************************************************************
บริการจัดทัวร์
เชียงตุง เมืองยอง สิบสองปันนา คุนหมิงจีน หลวงพระบาง วังเวียงลาว มัณฑเลย์ พุกาม ทะเลสาบอินเล ตองจีรัฐฉาน

บริษัท เชียงตุงเรียลเอสเตท แอนด์ ทราเวล จำกัด
เลขที่ใบอนุญาต 21/00833
โทร : 092-891-2277,093-2537733,053-727255
ไลน์ไอดี : @chiangtung
เว๊ปไซค์ : Chiangtungbiz.com
youtube:http://bit.ly/2HDFdMO

บทความที่คุณอาจสนใจ

หอคำเมืองเชียงตุงสัญ ลักษณ์ทางจิตวิญญาณของชาวไทเขิน และชาวไทใหญ่

เหล้าของล้านนา-ล้านช้าง

วังจ้าวมอญในกำแพงพระนครรัตนโกสินทร์

เจ้าพระยามหาโยธา (เจ่ง คชเสนี) เสนาบดีผู้สืบเชื้อสายมาจากกษัตริย์มอญและได้มีโอกาสรับใช้เบื้องพระยุคลบาทตั้งแต่ต้นกรุงรัตนโกสินทร์

เจ้าเทพามนีคำ เลือดขติยะของชาวลื้อ

เจ้าหม่อมเทพามนีคำ แห่งเมืองสิงห์ ดินแดนสามฝ่ายฟ้าในแผ่นดินลาว

เวียงเสือ

การเมืองในสุสานหมิง (ตอน2)

เจ้าบัวนวล สิโรรส เป็นธิดาคนแรกของเจ้าสุริยวงศ์ (คำตัน สิโรรส นักกวีล้านนา) กับเจ้าสุคันธา

สถานีป๋ายราง ชื่อของสถานีรถไฟเชียงใหม่แต่ก่อน

การเดินทางด้วยรถไฟในครั้งสมัยรัชกาลที่ 5 แห่งรัตณโกสินนั้นเป็นสิ่งที่แปลกใหม่สำหรับชาวสยาม(ชาวไทย) เนื่องจาก ในสมัยนั้นการเดินทางส่วนมากด้วยเรืือ เกวียน และล้อ เป็นส่วนใหญ่ จะมีในระแวกกรุงเทพฯที่จะมีรถยนต์พอให้เห็นบ้างเท่านั้น แน่นอนที่การขนส่งสินค้ากับหัวเมืองพายับหรือทางเหนือต้องใช้เวลานาน....